Onder een vliegtuigstoel vind je zwemvesten.

En bij een scheepsramp zie je veelal drenkelingen in reddingsvlotten. Voeg de twee samen en je krijgt het ‘individuele reddingsvlot’: dat werd vrijdag voor het eerst in ons land voorgesteld in de vijver van de Antwerpse Hogere Zeevaartschool.

 

Zo’n vier jaar geleden nam de Amerikaanse marine de ‘Single Life Raft’ in gebruik. Sindsdien heeft de Navy er al enkele duizenden. Het product, ontwikkeld door het Amerikaanse Cobham, kan echter ook in tal van andere sectoren van de maritieme- én luchtvaartwereld worden gebruikt. Het ‘individuele reddingsvlot’ wordt nu in ons land gecommercialiseerd door het Antwerpse ‘Risk Group of compagnies’.

Belangstelling was er vrijdag in elk geval: vertegenwoordigers van het loodswezen, sleepdiensten, baggerbedrijven, rederijen, luchtvaartpolitie, marine én special forces volgden de demonstratie. En stelden kritische vragen.

« Stabiel »

In de rugzijde van de 4 kg wegende maar volkomen normaal ogende zwemvest zit dan ook een heus mini-vlot vastgehecht. Dat blaast zichzelf op en is gemakkelijk instapbaar. Eens ‘aan boord’ moet de drenkeling een windscherm opblazen en, om afdrijven te voorkomen, een drijfankertje (een soort onderwaterparachute) uitwerpen. Eens dat gebeurt kan het slachtoffer alles afsluiten met een snel toe te ritsen zeil. En vooral dat is het grote voordeel. Daardoor wordt immers onderkoeling – in onze wateren hét risico bij zwemvesten – voorkomen. Volgens de ontwerpers is het mini-bootje ook vrij stabiel omdat de inzittende zelf de diep doorzakkende kiel vormt. Een bijgeroepen duiker kon vrijdag het bootje-met-drenkeling alvast niet omkiepen.

En de kostprijs wilde de Antwerpse scheepvaartsector toch ook weten? Zo’n 3.000 euro per stuk met liefst minimum 50 aankopen. Volgens insiders nog niet eens buitensporig. « Dit wordt over enkele jaren wellicht de algemene norm », klonk het eensluidend.